Een paar dagen later, op 9 augustus 2015, kom ik aan in Bulawayo. Station Bulawayo is evenals station Harare een belangrijk knooppunt in het spoornetwerk van Zimbabwe. Op het station vertrekken zelfs internationale treinen naar Botswana! Het stationsgebouw zelf ziet er imposant uit en het grote voorplein ligt er verlaten bij. Zo te zien is er geen aankomende of vertrekkende trein gepland.
Net zoals in Harare wordt ook in Bulawayo gebruik gemaakt van een soort schoolbord om de vertrek en aankomsttijden van de diverse treinen weer te geven. In tegenstelling tot station Harare wordt in Bulawayo een heel weekschema weergegeven. De eerdergenoemde internationale trein naar Botswana rijdt slechts twee keer per week. Daarnaast zijn er nog een paar bestemmingen die 1x per week aangeboden worden. De meest frequente verbinding wordt geboden met Victoria Falls. Deze trein rijdt iedere dag. De slogan ‘We move the nation’ van NRZ lijkt niet echt aan te sluiten op de aangeboden treindiensten.
Het station ziet er verder net zo uit als dat je aan de hand van de andere twee bezochte stations zou verwachten. De perrons zijn verlaten al wordt er wel in de verte wat gerangeerd. Aan het einde van het perron staat een loopbrug die platforms met elkaar verbindt. Daarnaast heb je op de loopbrug een mooi zicht over het station en het grote rangeerterrein. Op het station staat nog een goederentrein gereed voor vertrek. Als tractie wordt gebruik gemaakt van de 1606 die qua kleurstelling afwijkt van de locomotieven die ik eerder heb gezien.
Het emplacement van Bulawayo staat vol met oude rijtuigen en goederenwagens waarvan het houtwerk veelal verrot is en het staal verroest. Eerlijk gezegd denk ik niet dat deze rijtuigen of wagens nog ingezet worden, maar in dit soort landen weet je dat nooit. Veelal is er ook niets beters voorhanden en de treindienst moet toch uitgevoerd worden met de beperkte middelen die er zijn.
Onderweg naar de uitgang van het station zie ik nog een schoonmaakploeg een oud rijtuig wassen. Niet dat het veel schoner wordt, maar voor het idee is het goed als de rijtuigen nog een wasbeurt krijgen. Of de rijtuigen met het vele roest hier ook op zitten te wachten is de vraag. Zoals je van een echt Afrikaans land mag verwachten zijn er vier personen aan het werk voor het wassen van één rijtuig. De eerste drie maken het de wanden en ramen schoon en de vierde persoon spoelt vervolgens de rijtuigen af. Dit alles gewoon langs het perron want een wasstraat kennen ze hier niet.
Na het bekijken van hoe de rijtuigen worden schoongemaakt, kan ik het toch niet laten om nog naar de kop van het perron te lopen voor een sfeerfoto van het emplacement. Wat nu beter opvalt zijn de de vele seinen langs het spoor en de waterpunt voor stoomlocomotieven aan de rechterzijde van het emplacement. Overigens ziet het perron er nog verbazingwekkend goed uit ten opzichte van de rest van het station.
Afhankelijk van de klasse waarvoor je een kaartje hebt gekocht, is het mogelijk om gebruik te maken van de wachtruimte in het station. De wachtruimte zelf is kaal en op een paar banken en stoelen na is niet veel te zien.
