In Bulawayo is het nationale spoorwegmuseum van Zimbabwe te vinden (Bulawayo railway museum). In 2015 heb ik een bezoek gebracht aan het spoorwegmuseum en in deze blog neem ik je mee naar de historische locomotieven en snuisterijen die in het spoorwegmuseum te bewonderen zijn.
Het is 9 augustus 2015 wanneer ik het Bulawayo railway museum bezoek. Net zoals bij de andere toeristische attracties in Zimbabwe wordt ook dit museum, voor Europese begrippen, slecht aangegeven vanaf de hoofdweg. Vanaf de hoofdweg is geen duidelijke bewegwijzering naar het museum en ook bij de ingang ontbreekt een duidelijk bord dat het kleine huisje de entree is van het museum. Gelukkig kun je de treinen achter het hekwerk wel zien zodat je snel weet dat je toch goed zit.
Het museum wordt gerund door een oude heer die, wanneer er geen andere bezoeker zijn, graag een rondleiding geeft door het museum. Een echte aanrader omdat veelal geen bordjes staan bij de stukken die in het museum te zien zijn.
We beginnen dit verslag het tonen van een draisine die gebruikt wordt voor inspectieritten langs het spoor en om spoorbouwers naar het werk te kunnen vervoeren.
De eerste echte locomotief die ik zie is van stoomlocomotief van Rhodesia Railways. Tot 1980 werd het spoor in Zimbabwe geëxploiteerd door Rhodesia Railways. Na 1980 werd de spoorwegmaatschappij omgedoopt tot NRZ; National Railways of Zimbabwe. Rhodesia Railways reed zowel in het Zuidelijk gedeelte van Rhodesia (Zimbabwe) als in het Noordelijk deel van Rhodesia (Zambia).
Van onderstaande locomotief hebben er twee dienst gedaan bij de Rhodesia Railways. De RR 1 kreeg de naam ‘Rhodesië’ en de RR 2 kreeg de naam ‘Winston Churchill’. De locomotieven zijn gebouwd door Hudswell Clarke en werden in 1929 aangekocht om de ‘Jack Tar’ in Beira te vervangen. Omdat de locomotieven een te lange wielbasis hadden konden deze locomotieven echter niet ingezet worden in Beira. Daarom werden de locomotieven eerst 12 jaar opgeslagen waarna de locomotieven werden ingezet als rangeerlocomotieven in Mafeking en Amtali.
De tweede stoomlocomotief die ik zie is uit de 16th class serie. Deze serie is tussen 1929 en 1938 gebouwd door Beyer, Peacock & Co en van dit type zijn er destijds 21 gebouwd. Oorspronkelijk droegen de locomotieven de nummers 221-227 en 260-270 maar later werden de locomotieven omgenummerd en kregen toen het nummer 600 tot en met 619. De locomotieven kregen vanuit de fabriek het serienummer; 6562-6569, 6877-6882 en 6899-6904.
In het Bulawayo railway museum zie ik de eerste locomotief uit deze serie. De locomotief heeft in 1929 het serienummer 6562 gekregen en had oorspronkelijk het nummer 221. Later is deze locomotief omgenummerd naar 600. De locomotief is voor het laatst in september 1967 gebruikt en is in 1972 overgedragen aan het museum. De locomotief heeft een 2-8-2+2-8-2 indeling of zoals we in Europa zeggen een 1D1+1D1 indeling. Een 1D1 indeling betekent concreet dat er één voorloopas aanwezig is gevolgd door vier aangedreven assen en één loopas aan de achterzijde. Bij de 1D1+1D1 is twee keer de 1D1 indeling achter elkaar geplaatst.
Naast de locomotieven zijn er ook oude rijtuigen en goederenwagens te vinden in het museum. Onderstaande foto geeft een goede impressie van het museum voor wat betreft het buitenterrein. Veel locomotieven, rijtuigen en goederenwagens die buiten staan zijn vervallen. Het houtwerk is veelal verrot en ook de stalen frames willen snel een geschilderd worden.